Wij zitten nu in Ljubljana, de hoofdstad van Slovenie. We wouden doortrekken naar Kroatie, maar ik ben mijn weeral kwijtgespeeld waardoor ik de grens niet over kon. Helaas :(
We zitten bij Tomas en Samir, twee kennissen van mij. Heel vriendelijke mensen. De eerste avond de locale schnaps kunnen drinken en veel bier. Je moet weten dat we dus heel goed geslapen hebben. Vandaag hebben we lekker bbq gedaan. Hmmmmmm. Je zou eens moeten weten hoe gastvriendelijk de mensen hier zijn.
Tot hiertoe verloopt alles vrij vlot. Kevin zijn uitlaat was afgebroken, maar dat hebben we kunnen fixen. Later hebben ze het in een garage kunnen dichtlassen. Het weer valt dus heel goed mee. Lekker zweten in die luchtdichte pakken. Bweurk ... Twee dagen op rij hebben wij zware onweders gehad.
Ik ga nu eindigen want we gaan hier de stad in.
Over and out!!!
donderdag 8 juli 2010
vrijdag 2 juli 2010
De eerste echte update
Zo hier zijn we dan. In de Po vallei in Italie. Ik lig hier te chillen in een lederen sofa met bruinrode bekleding. Je kent dat wel. Zo eentje dat bij je grootouders stond in, model jaren 70. De vochtigheid speelt parten maar niets kan ons tegenhouden.
De eerste dagen waren een grote ramp. Kevin had zijn motor per ongeluk laten vallen, maar niets ergs. Enkel de pinker òoeten vastplakken.
Ik ben mijn papieren kwijt ... in Geneve heb ik de hel doorstaan om binnen de 2 uur een voorlopige pas t verkrijgen samen met een attest van verlies. Nooit meer. Bij 35 graden door een binnenstad kachelen met volle bepakking en volledig outfit. Nu heb ik alle papieren en kan ik rustig richting Kroatie meereizen.
Philip heeft zijn intercom kzijtgespeeld. Niets ergs, maar wel jammer.
De voorbije dagen waren hectisch. We zijn sterk genoeg om onze plan te trekken.
Vandaag de route des grandes alpes gereden en zitten nu dus in Italie. Morgen naar Monaco en Parma zien te halen.
Nu moet ik afsluiten want ik wit op iemand anders haar notebook.
Groetjes van,,
Piotr Philip Kevin
De eerste dagen waren een grote ramp. Kevin had zijn motor per ongeluk laten vallen, maar niets ergs. Enkel de pinker òoeten vastplakken.
Ik ben mijn papieren kwijt ... in Geneve heb ik de hel doorstaan om binnen de 2 uur een voorlopige pas t verkrijgen samen met een attest van verlies. Nooit meer. Bij 35 graden door een binnenstad kachelen met volle bepakking en volledig outfit. Nu heb ik alle papieren en kan ik rustig richting Kroatie meereizen.
Philip heeft zijn intercom kzijtgespeeld. Niets ergs, maar wel jammer.
De voorbije dagen waren hectisch. We zijn sterk genoeg om onze plan te trekken.
Vandaag de route des grandes alpes gereden en zitten nu dus in Italie. Morgen naar Monaco en Parma zien te halen.
Nu moet ik afsluiten want ik wit op iemand anders haar notebook.
Groetjes van,,
Piotr Philip Kevin
donderdag 1 juli 2010
Dag 3 Lausanne
Hoiallemaal
we wijn in lausanne, zwitserland geraakt. We maken het goed en het weer is zelfs te goed. De motoren presteren heel goed en het olieverbruik valt reuze mee. We hebben reeds wat problemen gehad.
Kevin heeft yijn motor per ongeluk in het gras laten vallen. Niets ergs. Pinkertje kapot, das al.
Piotr is yijn bankkaarten en pa s kwijt. niet leuk. veel rompslomp. maar alless is is in orde.
Philip is yijn scala rider kyijt gespeeld.
Weinig tijd weinig tijd. Vandaag rijden wij zo ver mogelijk richting monaco. Over&out
we wijn in lausanne, zwitserland geraakt. We maken het goed en het weer is zelfs te goed. De motoren presteren heel goed en het olieverbruik valt reuze mee. We hebben reeds wat problemen gehad.
Kevin heeft yijn motor per ongeluk in het gras laten vallen. Niets ergs. Pinkertje kapot, das al.
Piotr is yijn bankkaarten en pa s kwijt. niet leuk. veel rompslomp. maar alless is is in orde.
Philip is yijn scala rider kyijt gespeeld.
Weinig tijd weinig tijd. Vandaag rijden wij zo ver mogelijk richting monaco. Over&out
zondag 27 juni 2010
Update 8
De zon schijnt en de radio staat hard. Ik beeld me in dat ik ergens vogels hoor fluiten. Door de gamellen, papieren, kleren en reistassen zie ik het bos, heu, mijn bed niet meer. Mijn kamer is een stortplaats geworden. Ik durf wedden dat ik hier een uniek ecosysteem aan het maken ben. Een microklimaat, in tegenstelling tot wat er in ons hoofd omgaat!
Dinsdagochtend om 8u in de ochtend vertrekken wij richting Kroatië en volgens de weerberichten zal het snikheet zijn die dag. Die drie hete b(r/l)okken zullen wel zweten, maar niets dat ons in de weg kan staan. Want wij zijn (bijna) weg! Sinds oktober vorig jaar zijn wij aan het plannen. Acht maanden nagelbijten en stress. Tijdens die acht maanden werd de vriendschap nog hechter. Van België naar Kroatië: van vriend naar goede vriend.
De Honda van Kevin is er helemaal klaar voor. Na een onderhoud is de distributieketting aangespannen, want deze rammelde enorm bij een koude start. De grote grijze wolk is ook verdwenen na het afstellen van de carburatoren en het mengsel. Met twee 30l zijtassen, een grote bagagerol van 60l en eentje van 65l denkt Kevin heel zijn inboedel mee te krijgen. Dit zal zeker lukken, want met 155l bagageruimte kom je heel ver. Zo ver als Kroatië.
We hebben het voornaamste gereedschap mee, alsook reserve bougies, gas/koppelingskabel, EHBO, bandenreparatie en zekeringen. We nemen eigenlijk zoveel mee dat we het amper kunnen opsommen. We kunnen alvast zeggen dat we goed voorbereid zijn. Touring staat ons bij indien er iets verkeerd zou gaan. Altijd handig zo 'n wegenbijstand in heel Europa.
Wij willen alvast iedereen bedanken voor de hulp, kennis, vriendschap, steun! Zonder jullie zouden we het niet zover gehaald hebben... en de mannen van www.mojomoto.be zijn TOP! Ook dank aan de bevallige dames die model stonden bij onze motoren. Dank aan mr. Schizo voor het ontwerp van onze 3by3sticker!
Onderweg zullen wij een dagboek bijhouden die wij onderweg of achteraf zullen posten zodat iedereen kan meelezen wat ons allemaal is overkomen onderweg.
Als je ons wilt uitwuiven op dinsdagochtend 29 juni: Parking GVA, net over de afrit Linkeroever. Om 7u45.
Over & out!
dinsdag 8 juni 2010
Update 7
De witte roker leeft!
Ik mag jullie met veel vreugde vertellen dat Kevin zijn CB 750 F tot leven is gekomen. Sinds maandag heeft hij zijn nummerplaat en kan hij met zijn blauwe vinvis door de straten laveren.
We moesten eerst even de carburatoren aflaten omdat hij niet meteen wou starten, maar eens dit gedaan was .. hohoo .. manman ... een druk op de knop en de hele boel kwam tot leven. Je hoort de distributieketting wel wat rammelen, maar dat is normaal bij deze modellen. Donderdag krijgt deze motor een groot onderhoud.
De Beemer
Philip zal niet meer rond raken met het papierwerk van zijn CBX 750 F. Heel jammer, maar gelukkig beschikt hij over een motor die zonder problemen mee op reis kan. Door een storing van de boordcomputer en een open uitlaat, weigerde de beemer boven de 5000 toeren uit te komen in bijna alle versnellingen. Nu is de originele uitlaat gestoken en de motor reageert veel beter. Een voordeel aan deze moto is dat het enorm comfortabel is en dat er veel bagage aan kan gehangen worden.
De rode draak ontwaakt
De rode draak zou terug werken. Vanavond mag ik het oudje ophalen bij de garage. Het zou iets met 'den elektriek' te maken hebben. Eens ik wat meer weet, zal ik jullie op de hoogte brengen. Binnenkort laat ik nieuwe wiellagers steken bij onze sponsor Mojomoto. Daarnaast heb ik nog een kilometerkabel nodig, want de oude is ergens kapot gegaan.
Tot zo ver de update!
Ik mag jullie met veel vreugde vertellen dat Kevin zijn CB 750 F tot leven is gekomen. Sinds maandag heeft hij zijn nummerplaat en kan hij met zijn blauwe vinvis door de straten laveren.
We moesten eerst even de carburatoren aflaten omdat hij niet meteen wou starten, maar eens dit gedaan was .. hohoo .. manman ... een druk op de knop en de hele boel kwam tot leven. Je hoort de distributieketting wel wat rammelen, maar dat is normaal bij deze modellen. Donderdag krijgt deze motor een groot onderhoud.
Philip zal niet meer rond raken met het papierwerk van zijn CBX 750 F. Heel jammer, maar gelukkig beschikt hij over een motor die zonder problemen mee op reis kan. Door een storing van de boordcomputer en een open uitlaat, weigerde de beemer boven de 5000 toeren uit te komen in bijna alle versnellingen. Nu is de originele uitlaat gestoken en de motor reageert veel beter. Een voordeel aan deze moto is dat het enorm comfortabel is en dat er veel bagage aan kan gehangen worden.
De rode draak ontwaakt
De rode draak zou terug werken. Vanavond mag ik het oudje ophalen bij de garage. Het zou iets met 'den elektriek' te maken hebben. Eens ik wat meer weet, zal ik jullie op de hoogte brengen. Binnenkort laat ik nieuwe wiellagers steken bij onze sponsor Mojomoto. Daarnaast heb ik nog een kilometerkabel nodig, want de oude is ergens kapot gegaan.
Tot zo ver de update!
vrijdag 4 juni 2010
Update 6
Normandië
Tijdens het verlangd weekend van 19 mei zijn wij (Philip en ik) erop uit getrokken richting Normandië ... het land der NOOOORMAANNEEEN. Klinkt gruwelijk, maar dat was het niet hoor. Normandië staat beter bekend als de plek die op 6 juni 1944 de hel werd. Kevin werd daags voordien onwel en moest forfait geven.
Philip was reeds donderdag vertrokken met zijn kameel, uch, BMW R1200 GS. Deze tourbuffel was keurig volgeladen met allerlei gerief. Van pantys tot zonnepanelen. Philip was er zeker klaar voor. De eerste dag bezocht Philip meteen Mont St. Michel en reisde terug richting Bayeux waar wij onze Chambre d'Ôtes hadden geboekt.
Vrijdag was het mijn beurt om de kleine tocht te ondernemen. Ik moet zeggen, ik had wel wat stress. Mijn hartslag naderde de begrenzer en ik kon niet stoppen met denken aan het feit dat ik in panne zou vallen. Wat een tering-gevoel om zo te vertrekken. Negen uur op de klok en ik was weg. Netjes de autostrade tot in Oostende. Oostende? Ik had mij verkeken op een hoop schoon volk en miste mijn afslag. Ik was meteen gedwongen om richting Veurne te rijden. Wel in goed gezelschap. Toen ik achter Veurne een of ander dorp, gehucht binnenreed, begon de motor heftig te bokken. Ongelooflijk irritant en zeker ongezond voor al dat kindergeld. Rodeo op twee wielen en geen zachte kussens om op te vallen. Ik zette mij snel aan de kant en demonteerde al mijn bagage om te kijken wat er scheelde. Niets te zien natuurlijk. Nu kreeg ik ademnood. Zweet werd stoom en mijn harstlag viel stil. Zal ik nog verder rijden of keer ik terug? Zo dapper / lomp (kies het juiste) dat ik ben, ben ik maar doorgereden richting Honfleur. De gps-kabel had het begeven onder de doorgedraaide spanningsregelaar, dus ik had maar 3 uur batterij op de gps. Ai ai ... gelukkig kende ik de weg tot aan Cap Gris Nez nog. Terwijl ik naar de autostrade pruttelde, deed de motor niet meer naar. Gelukkig maar. Ongeveer tachtig kilometer achter de Franse linies kwam ik het bord met Calais / Les Caps tegen. Dat is het! Daar eet ik mijn lunch en bezoek het geschut van Batterie Todt.
Een Duitse vuurpost uit de Tweede Weereldoorlog. Een aanrader om te bezoeken, tevens omdat daar nog het laatste spoorwegkannon staat. Ik heb nog wat rondgekuierd op het strand van Ambleteuse. Doeme, het werd 15u en Philip wacht al op mijn in Honfleur! Snel die rode draak de sporen gegeven en richting Honfleur geknald. Na drie uurtjes kwam ik aan bij Philip in het schilderachtig stadje! Een prachtige afsluiter van de dag. Na een keer de Pont du Normandie te hebben overgereden te hebben, trokken we weer naar Bayeux...
Dag drie was ook wel de moeite. Wij vertrokken bij onze Chambre d'Ôtes bij warm ochtendweer, maar na 5 kilometer gereden te hebben richting Omaha beach kwam de mist steeds harder opzetten. Op het strand zelf was er weinig te zien door de mist. We beslisten dan maar om naar de Omaha Beach Memorial te rijden. Je wordt er echt stil van als je al die gedenkstenen ziet. Het doet iets met jou. Ik zou het kunnen beschrijven als een gevoel van verdriet en dankbaarheid. Als je verder de kustlijn volgt kom je de andere stranden tegen en onderweg zijn er genoeg stellingen van de ouder 'Atlantic Wall'. Geen tijd om te treuzelen want om 18 uur worden wij in de Ardennen verwacht voor een barbecue ... ha ... ha .. het was reeds 16u ... dat ging nooit lukken. Direct de payage op en knallen maar. 600 Km binnen 6 uur afgelegd. Waarvan de laatste 30km langs donkere wegen waar geen verlichting schijnt te branden. Gelukkig hield de gps het net lang genoeg vol om ons lang Parijs te loodsen. Dat is daar een ware hel om door te raken. Ik durf wedden dat het op kaart niet zo simpel was geweest.
De barbecue hadden wij niet gehaald, maar daags nadien was er wel een heerlijk ritje voor door de bochtige wegen van de Ardennen. In het begin waren wij beiden nogal onwennig, maar vlug konden we het tempo volgen als geen ander. Ik reed perongeluk een stuk van mijn bot eraf en raakte met de valbescherming van de motor de grond. Was me dat verschieten.
Het was een geslaagd weekend vol zon en vreugde!
Filmpjes:
http://www.youtube.com/watch?v=ZeD8dN9IoC8
http://www.youtube.com/watch?v=Pgm77QRcWws&feature=related
Foto's zijn te bekijken op onze facebook pagina!
Goed nieuws
Kevin heeft vandaag zijn papieren ontvangen voor de motor. Aanstaande maandag mag hij zijn nummerplaat gaan halen bij de DIV!!!! Whooeeehoooo! Gewldig! Nu ben ik al zeker niet alleen met mijn oude motor! Het komt allemaal nog in orde. Philip heeft ook een uitnodiging gekregen tot betaling van de DIV, dat betekent dat hij na de betaling ook zijn papieren zal krijgen voor zijn kras oudje!!! We raken misschien nog klaar voordat we vertrekken op 29 juni!
Slecht nieuws
Mijn rode draak heeft gisteren de geest gegeven. Na een kleine kilometer rijden is hij na wat bokken stilgevallen. Verder gaf hij geen kik meer. Ik wacht verder af wat de garage zegt ....
Over & out
Tijdens het verlangd weekend van 19 mei zijn wij (Philip en ik) erop uit getrokken richting Normandië ... het land der NOOOORMAANNEEEN. Klinkt gruwelijk, maar dat was het niet hoor. Normandië staat beter bekend als de plek die op 6 juni 1944 de hel werd. Kevin werd daags voordien onwel en moest forfait geven.
Philip was reeds donderdag vertrokken met zijn kameel, uch, BMW R1200 GS. Deze tourbuffel was keurig volgeladen met allerlei gerief. Van pantys tot zonnepanelen. Philip was er zeker klaar voor. De eerste dag bezocht Philip meteen Mont St. Michel en reisde terug richting Bayeux waar wij onze Chambre d'Ôtes hadden geboekt.
Vrijdag was het mijn beurt om de kleine tocht te ondernemen. Ik moet zeggen, ik had wel wat stress. Mijn hartslag naderde de begrenzer en ik kon niet stoppen met denken aan het feit dat ik in panne zou vallen. Wat een tering-gevoel om zo te vertrekken. Negen uur op de klok en ik was weg. Netjes de autostrade tot in Oostende. Oostende? Ik had mij verkeken op een hoop schoon volk en miste mijn afslag. Ik was meteen gedwongen om richting Veurne te rijden. Wel in goed gezelschap. Toen ik achter Veurne een of ander dorp, gehucht binnenreed, begon de motor heftig te bokken. Ongelooflijk irritant en zeker ongezond voor al dat kindergeld. Rodeo op twee wielen en geen zachte kussens om op te vallen. Ik zette mij snel aan de kant en demonteerde al mijn bagage om te kijken wat er scheelde. Niets te zien natuurlijk. Nu kreeg ik ademnood. Zweet werd stoom en mijn harstlag viel stil. Zal ik nog verder rijden of keer ik terug? Zo dapper / lomp (kies het juiste) dat ik ben, ben ik maar doorgereden richting Honfleur. De gps-kabel had het begeven onder de doorgedraaide spanningsregelaar, dus ik had maar 3 uur batterij op de gps. Ai ai ... gelukkig kende ik de weg tot aan Cap Gris Nez nog. Terwijl ik naar de autostrade pruttelde, deed de motor niet meer naar. Gelukkig maar. Ongeveer tachtig kilometer achter de Franse linies kwam ik het bord met Calais / Les Caps tegen. Dat is het! Daar eet ik mijn lunch en bezoek het geschut van Batterie Todt.
Een Duitse vuurpost uit de Tweede Weereldoorlog. Een aanrader om te bezoeken, tevens omdat daar nog het laatste spoorwegkannon staat. Ik heb nog wat rondgekuierd op het strand van Ambleteuse. Doeme, het werd 15u en Philip wacht al op mijn in Honfleur! Snel die rode draak de sporen gegeven en richting Honfleur geknald. Na drie uurtjes kwam ik aan bij Philip in het schilderachtig stadje! Een prachtige afsluiter van de dag. Na een keer de Pont du Normandie te hebben overgereden te hebben, trokken we weer naar Bayeux...
Dag drie was ook wel de moeite. Wij vertrokken bij onze Chambre d'Ôtes bij warm ochtendweer, maar na 5 kilometer gereden te hebben richting Omaha beach kwam de mist steeds harder opzetten. Op het strand zelf was er weinig te zien door de mist. We beslisten dan maar om naar de Omaha Beach Memorial te rijden. Je wordt er echt stil van als je al die gedenkstenen ziet. Het doet iets met jou. Ik zou het kunnen beschrijven als een gevoel van verdriet en dankbaarheid. Als je verder de kustlijn volgt kom je de andere stranden tegen en onderweg zijn er genoeg stellingen van de ouder 'Atlantic Wall'. Geen tijd om te treuzelen want om 18 uur worden wij in de Ardennen verwacht voor een barbecue ... ha ... ha .. het was reeds 16u ... dat ging nooit lukken. Direct de payage op en knallen maar. 600 Km binnen 6 uur afgelegd. Waarvan de laatste 30km langs donkere wegen waar geen verlichting schijnt te branden. Gelukkig hield de gps het net lang genoeg vol om ons lang Parijs te loodsen. Dat is daar een ware hel om door te raken. Ik durf wedden dat het op kaart niet zo simpel was geweest.De barbecue hadden wij niet gehaald, maar daags nadien was er wel een heerlijk ritje voor door de bochtige wegen van de Ardennen. In het begin waren wij beiden nogal onwennig, maar vlug konden we het tempo volgen als geen ander. Ik reed perongeluk een stuk van mijn bot eraf en raakte met de valbescherming van de motor de grond. Was me dat verschieten.
Het was een geslaagd weekend vol zon en vreugde!
Filmpjes:
http://www.youtube.com/watch?v=ZeD8dN9IoC8
http://www.youtube.com/watch?v=Pgm77QRcWws&feature=related
Foto's zijn te bekijken op onze facebook pagina!
Goed nieuws
Kevin heeft vandaag zijn papieren ontvangen voor de motor. Aanstaande maandag mag hij zijn nummerplaat gaan halen bij de DIV!!!! Whooeeehoooo! Gewldig! Nu ben ik al zeker niet alleen met mijn oude motor! Het komt allemaal nog in orde. Philip heeft ook een uitnodiging gekregen tot betaling van de DIV, dat betekent dat hij na de betaling ook zijn papieren zal krijgen voor zijn kras oudje!!! We raken misschien nog klaar voordat we vertrekken op 29 juni!
Slecht nieuws
Mijn rode draak heeft gisteren de geest gegeven. Na een kleine kilometer rijden is hij na wat bokken stilgevallen. Verder gaf hij geen kik meer. Ik wacht verder af wat de garage zegt ....
Over & out
woensdag 19 mei 2010
Update 5
Laatste hoop
Vorige week kreeg Kevin een brief in de bus van de DIV. Hij werd verzocht om een attest van de producent met vermelding van de kilowatt door te sturen. Doorsturen? Hahah ... wij reden er gewoon naartoe. Knallen over de A12 tot in hartje Brussel. Wisten jullie dat daar een pagode staat? Nou ... ze hebben ons niet echt kunnen helpen omdat de persoon die met Kevin zijn aanvraag voor het gelijkvormigheidsattest bezig is, niet aanwezig was. Maar tjah, nu weten wij dat het attest van Honda op zijn bureau ligt. Stiekem hopen wij dat Kevin zijn papieren binnenkort in de bus zal vinden.
Bij Wouter en Jan van Mojomoto
Vorige zondag zijn we op bezoek geweest bij deze twee oversympathieke heren. Zijnde onze sponsoren, had ik bij hen een kettingsetje en stalen remleidingen besteld bij hen. Binnen de week lag alles klaar. We hadden om 11 uur in de ochtend afgesproken aan de werkplaats van Wouter. Philip besloot om mij te begeleiden tot daar met zijn machtige BMW R1200GS. Ik, ik ging met mijn rode draak de oude Suzuki.
Ik had besloten om mijn remsysteem vooraan te laten vervangen omdat ik daar helemaal geen remkracht had en dat is best nodig als je niet ergens tegenaan wilt smakken. Zodus gingen ze aan het werk.
Wouter begon meteen met de oude leidingen te vervangen. Overal zaten scheurtjes. Je kan zeggen dat de remleidingen meer onder druk kwamen, dan de remklauwen zelf. Ondertussen was Jan bezig met de ketting. Dat ging niet zo best, omdat we even een bout niet los kregen van het deksel over het klein tandwiel. Met een slagschroevendraaier kwam alles goed. De oude ketting moest worden doorgeslepen. Ik had mij dan ook vrijwilliger gesteld om de verlengkabel even vast te houden. Nou ik moet toegeven, ik ben geen grote fan van vonken en het geluid van een slijpschijf. Doet me telkens denken aan mijn tandarts. De leidingen moesten worden ontlucht. Met de hulp van een vriend van het duo waren de remmen na 20 minuten vrijwel ontlucht. Wat een karwij, en wat heb ik liggen pompen aan die remhendel ... tsss :D
Serieus, vakmanschap en service van de mannen van mojomoto.be! Klasse! Mijn motor rijdt beter en remt veel beter. Dit geef mij weer vertrouwen in mijn oude rode draak. Hij spuuwt geen vuur, maar wel olie. En ik? Ik voel me toppie!
Normandië
Met een lang weekend in aantocht, hebben wij een tripje geplanned naar Normandje. Philip vertrekt donderdag al, terwijl Kevin en ik vrijdag aansluiten in Honfleur. We verblijven in Bricqueville in een B&B.
Philip bezoekt dan eerst Mont Saint-Michel en vrijdag spreken we af in Honfleur, voordat we samen de landingsstranden gaan bezoeken. Zaterdag rijden wij naar de Ardennen om een verjaardagsBBQ van een heel goede kennis bij te wonen. Een reisverslag, foto's en filmpje volgen nog!
Over & out!
Vorige week kreeg Kevin een brief in de bus van de DIV. Hij werd verzocht om een attest van de producent met vermelding van de kilowatt door te sturen. Doorsturen? Hahah ... wij reden er gewoon naartoe. Knallen over de A12 tot in hartje Brussel. Wisten jullie dat daar een pagode staat? Nou ... ze hebben ons niet echt kunnen helpen omdat de persoon die met Kevin zijn aanvraag voor het gelijkvormigheidsattest bezig is, niet aanwezig was. Maar tjah, nu weten wij dat het attest van Honda op zijn bureau ligt. Stiekem hopen wij dat Kevin zijn papieren binnenkort in de bus zal vinden.
Bij Wouter en Jan van Mojomoto
Vorige zondag zijn we op bezoek geweest bij deze twee oversympathieke heren. Zijnde onze sponsoren, had ik bij hen een kettingsetje en stalen remleidingen besteld bij hen. Binnen de week lag alles klaar. We hadden om 11 uur in de ochtend afgesproken aan de werkplaats van Wouter. Philip besloot om mij te begeleiden tot daar met zijn machtige BMW R1200GS. Ik, ik ging met mijn rode draak de oude Suzuki.
Wouter begon meteen met de oude leidingen te vervangen. Overal zaten scheurtjes. Je kan zeggen dat de remleidingen meer onder druk kwamen, dan de remklauwen zelf. Ondertussen was Jan bezig met de ketting. Dat ging niet zo best, omdat we even een bout niet los kregen van het deksel over het klein tandwiel. Met een slagschroevendraaier kwam alles goed. De oude ketting moest worden doorgeslepen. Ik had mij dan ook vrijwilliger gesteld om de verlengkabel even vast te houden. Nou ik moet toegeven, ik ben geen grote fan van vonken en het geluid van een slijpschijf. Doet me telkens denken aan mijn tandarts. De leidingen moesten worden ontlucht. Met de hulp van een vriend van het duo waren de remmen na 20 minuten vrijwel ontlucht. Wat een karwij, en wat heb ik liggen pompen aan die remhendel ... tsss :D
Serieus, vakmanschap en service van de mannen van mojomoto.be! Klasse! Mijn motor rijdt beter en remt veel beter. Dit geef mij weer vertrouwen in mijn oude rode draak. Hij spuuwt geen vuur, maar wel olie. En ik? Ik voel me toppie!
Normandië
Met een lang weekend in aantocht, hebben wij een tripje geplanned naar Normandje. Philip vertrekt donderdag al, terwijl Kevin en ik vrijdag aansluiten in Honfleur. We verblijven in Bricqueville in een B&B.
Philip bezoekt dan eerst Mont Saint-Michel en vrijdag spreken we af in Honfleur, voordat we samen de landingsstranden gaan bezoeken. Zaterdag rijden wij naar de Ardennen om een verjaardagsBBQ van een heel goede kennis bij te wonen. Een reisverslag, foto's en filmpje volgen nog!
Over & out!
vrijdag 7 mei 2010
Update 4
De Suzuki van Piotr deed het niet zo goed sinds het machientje weer op de baan was. De motor draaide heel onregelmatig en een verbruk van 11L/100km was een vaste waarde. Om de 140 km moest getankt worden en dat is niet zo handig als je honderden kilometers per dag wilt rijden. Hier moest dus iets aan gedaan worden ...
Via via werd mij aangeraden om contact op de nemen met Ruud Frederiks uit Goes van de firma TOVAMI. Zij zouden mij kunnen helpen met de motor op de testbank te zetten en alles netjes af te stellen. Je moet weten dat weinig garagisten aan de motor wouden sleutelen, maar Ruud maakte meteen een afspraak met me, vrijdag 7 mei.
Deze ochtend opgestaan met heel kleine oogjes. Ik trok de gordijnen opzij en ik zag geen straaltje zon. Daar ging mijn laatste hoop op een warme en droge rit. Ach, niet zeveren Piotr, je bent harder dan dat! Na mijn ontbijt heb ik mij helemaal ingepakt: lederen broek, botten, wintervest, winterhandschoenen, buff en mijn regenpak. Je hebt alles aangetrokken en dan merk je dat je sleutels nog in jouw broekzak zitten ... terug alles uittrekken. 9.00u stipt op de klok! Snel die GPS instellen en de motor starten. De draak sputtert zachtjes door terwijl ik mij helemaal klaar maak. Klaar! Garage uit, de baan op en gaaaaaaaaas ... sputter sputter ... ??? Net over de grens zit ik in 5e versnelling bij 5500 toeren 120 km per uur aan het rijden en het machientje valt terug naar 110. Ze wilt niet sneller ... hooo nu trekt ze weer door. Hopelijk raak ik daar. Geen paniek jongen, het is niet ver meer. Na 40 minuutjes rijden ben ik ter plaatste. Tovami, een grote werkplaats die langs buiten nogal 'braaf' staat te wezen. Roestige onderdelen tegen de muur die stilletjes aan de tand der tijd omhelzen. Via de deur met nr 20 op ga ik naar binnen. Allemaal motoren, kleine, grote, snelle, oude ... ik loop eventjes rond, maar snel word ik door Ria aangesproken. Het was net 10 uur geworden. "Kopje koffie" - euuhmm ... heeft u wat thee? - "Zeker! Kies daar je smaak maar". Hmmm lekker warm.
De motor mag naar binnen en wordt op de testbank gereden. Al meteen komt Rinus met he nieuw dat de motor valse lucht aanzuigt. Carburator 3 had een losse rubber (klem zat niet goed vast) waardoor cilinder 3 op lage toeren niet mee deed. Even was er vrees dat het rubber gescheurd was, maar dat hebben we nog kunnen oplossen. Oempf ... zweet zweet ... wat kom er nu? Rinus begon meteen met de carbs opnieuw te synchroniseren. Milimeterwerk! Schroefje bijstellen, losmaken, bijstellen. Perfect! Er zit nog een kleine marge op, maar op zo een oudje is dat meer dan normaal. Eens op de testbank, kreeg Rinus in het oog dat cilinder 1 niet mee deed op hogere toeren. Hij had gezien dat de uitlaatpijp daar maar 50°c werd terwijl de andere 3 200°c hadden. Door de slechte afstelling was de bougie van ciliner 1 kapot waardoor cilinder 1 in hogere toeren niet meedeed.Ik reed tot hiertoe op 3 cilinders en half vermogen! Rinus heeft het snel opgelost en de testbankrun kon beginnen. Deze toonde aan dat 78.1 pk op het achterwiel heb bij 9106 rpm en 69.8 Nm aan 6783 rpm. Niet slecht voor die oude rot !!!
Kijk se ... zo maak je iemand ongelooflijk blij :) :) :) :) :) 3by3 wordt vanaf nu ook gesponsord door TOVAMI, de specialisten in afstellen van motorfietsen voor een eerlijke prijs!
Dank u TOVAMI!
donderdag 29 april 2010
UPDATE 3
Het leven is net een tafelkleed. Je morst eens, de naden lossen soms of je trekt er per ongeluk een gaatje in. Wel, ons tafelkleed lijkt serieus verwoest. De kans dat onze plannen lichtelijk zullen veranderen wordt stilaan groter.
Onze twee ingevoerde motoren staan klaar om te rijden. De cilinders staan te rillen van spanning en de toeters houden ons elke avond wakker. Helaas voor hen, voor ons, want voorlopig ziet het er niet naar uit dat wij snel met deze twee motoren op de baan zullen kunnen gaan, … en dat dankzij onze beste vrienden bij de douane en de DIV. Waar Lands meest incompetente mensen op één plaats gezet worden. Neem een willekeurige stal met vijftig varkens. Hang er een plaat van de DIV op en je zou het verschil niet zien, enkel ruiken. Dit is waanzin, dit is België. De hele infrastructuur lijk op een strobal met allerlei beestjes in die zelf al vijf jaar op zoek zijn naar de zin van hun leven. Een bodemloos vat, ter grootte van een asbestberg België genaamd. Je kan je niet inbeelden wat er allemaal in ons kookt. Je wilt het gewoon niet weten.
Laten we beginnen bij de DIV. Onze beste vriend. De DIV… verzin maar zelf enkele leuke varianten op deze afkorting. De Incompetente… Na het opsturen van de nodige documenten in maart, kregen wij na 3 weken een bevestiging dat ons dossier in behandeling is. Aight, tof. Yes, en dan vraag je je af hoelang dit duurt. Een uiterst bondige mail van de Federale Overheidsdienst DIV meldde ons dat dit ongeveer zes maanden kon duren en dat hier niets aan gedaan kan worden. Op begrip moet je dus bij die mensen niet rekenen bij die ambtenaren. Zes maanden is veel te lang.
Dan maar via Honda België proberen. Dankzij een contactpersoon werd de procedure gestart om een gelijkvormigheidsattest aan te vragen bij Honda. Allemaal goed en wel, tot wij weer bericht krijgen dat dit niet mogelijk is omdat de douane ofwel de div onze invoerpapieren nog niet verwerkt heeft. Nu moet je voorstellen dat de woede echt niet meer opgepropt kan worden in ons lichaam. Stilaan worden we dat spelleke beu. Gelukkig hebben wij onze contactpersoon nog die er alles aan doet zodat wij alsnog op tijd onze papieren zullen hebben.
Vandaag, 28-04-2010, vernomen dat Honda Nederland zonder enige problemen ons de papieren kan bezorgen! Gratis en voor niets … zou het dan toch kunnen? We wachten voorlopig af, want tot hiertoe hebben we enkel tegenslag gehad. In het ergste geval zal Piotr enkel met zijn oudje kunnen vertrekken. Kevin zal zijn Honda VFR800 moeten nemen en Philip zal zijn BMW R1200GS meenemen. Twee tourbuffels van formaat.
De CB 750 F van Kevin
Een paard van staal, een monument in de geschiedenis van motorraces. De Honda CB 750 F Bol d’Or is volledig rijklaar en wacht enkel op de nodige boorddocumenten. Tijdens de winter heeft het beestje te lang stilgestaan waarna ze in de lente niet meer wou starten. Eerst hadden we de carburatoren afgelaten, zodat ze verse benzine zouden aanzuigen. De motor plofte niet meer tijdens het starten, maar echt draaien wou hij niet. Dan besloten wij om de bougies te vervangen en ja hoor! Hij deed het van de eerste keer. De bougies waren een beetje op waardoor hij waarschijnlijk niet op alle 4 cilinders draaide. Er kwam wel een flinke rookpluim uit dat ding. Wat hebben we gelachen en gedaan.
De GSX 750 ESD van Piotr
De rode draak doorheen het verhaal. Ondertussen heb ik er ongeveer 300km mee kunnen rijden. Het is een ruwe bolster met een redelijk comfortabele zithouding. Ze heeft al nieuwe banden, de carburatoren zijn uitgekuist, ketting aangespannen, remvloeistof vervangen, nieuwe motorolie en oliefilter. Ook is het dashboard vervangen omdat de oude het niet naar behoren deed. De verbranding dient nog afgesteld te worden want de Suzuki verbruikt ongeveer 10liter op 100km. Dat is enorm veel. Daarom rijd ik volgende vrijdag naar Ruud Frederiks in Goes om mijn motor deftig onder handen te nemen. Daarnaast is er een nieuwe rempomp onderweg zodat deze die er nu op zit vervangen kan worden omdat de remkracht op het voorste wiel niet echt fameus is.
De CBX 750 F van Philip wacht voorlopig op onderhoud en verdere afstelling tot als wij alle papieren in orde hebben gebracht.
woensdag 28 april 2010
Update 2
Akke-akke-tuutuut
We zijn er weer met onze dage…hmm … maandelijkse? Nee. Hier zijn we dan met onze update! Als gedreven schrijver laat ik mij leiden door emoties en impressies die ervoor zorgen dat ik weer als een diesellocomotief aan de slag ga. Damp, gefluit en luid gekraak van delen van mijn lichaam die op instorten staan, staan me bij tijdens deze reis. De trein is vertrokken en jij bent mee.
Uitpakken
29 december 2009. Het lijkt wel een andere eeuw, maar niets verandert enkel wat cijfers. Na wel 10 minuten te hebben gelopen door de luchthaven van Zaventem bereik ik eindelijk de hal waar ik mijn bagage kan afhalen. Man, wat duurt dit altijd zo lang. Een warm kwartier later kijk ik toe hoe mijn bagage van de band komt gevallen met een gracieuze spiraal en bijna een enthousiaste medereiziger verplettert. We zijn weer in België en … het regent. Was het niet Philip die me kwam halen, dan zou ik zelf hebben bijgedragen aan de waterellende boven België. Na een stevige handdruk van Philip zetten we ons comfortabel in de auto en vertrekken naar Kevin. Het is inmiddels 20.30, maar Philip wil en zal ons iets geven. Cadeautjes, whoehoe! (Je hebt de foto misschien al gezien op onze facebookgroep.) Bij Kevin aangekomen, mochten we het pakje openen. Joe-Bar sleutelhangers! Onze (strip-)helden. Geweldig! Dank u Philip.
Van champagne en parmaham
Ondertussen zijn we samen gaan zitten om onze reisweg te bespreken. Heel veel boekjes, drinken, chips en Mapsource, al we nodig hebben om de route te kunnen plannen. We willen alvast vertellen dat we de gps niet gaan gebruiken om onze weg te vinden, tenzij we genoodzaakt zullen zijn (benzinetekort, slecht weer etc).
Dit is onze route:
Dag 1: Via de autosnelwegen België zo snel mogelijk verlaten richting via Luxemburg om via daar binnendoor te rijden naar Epinal gelegen in de Franse Vogezen. (+-500 km)
Dag 2: Vanuit Epinal rijden we via Lausanne naar Chambéry. (+-320km)
Dag 3: We verlaten Chambéry en richten ons op Monaco. Waarschijnlijk gaan we buiten Monaco overnachten, om de kosten toch een beetje te drukken. We kunnen nu eenmaal niet elke dag in op een luxejacht slapen. (+-350km)
Dag 4: Op naar Modena! We verlaten Frankrijk en onderweg stoppen we zeker in Parma om de plaatselijke specialiteit te degusteren. De Italiaanse parmaham. (+-330km)
Dag 5: Italië uit, via Slovenië naar Porec in Kroatië. (+-350km)
Dag 6: Terug naar Slovenië om te overnachten in Ljubljana bij kennissen. (+-380km)
Dag 7: Bolzano. Hier gaan we ons voorbereiden om enkele bergpassen te rijden. We moeten ook zien dat we tijd hebben om Ötzi te bezoeken. (+-250km)
Dag 8: We hopen veilig en wel aan te komen in Sankt-Mauritz. De Stelvio-pas zal zeker gereden worden. (+-250km)
Dag 9: Destination Innsbruck (+-380km)
Dag 10: Ook Regensburg zullen we aandoen. (+320 km)
Dag 11: Frankfurt Am Main
Dag 12: Aken
Dag 13: Antwerpen
Deze dagen staan niet vast. We zullen onszelf ook niet willen overbelasten, daarom zullen we hier en daar misschien een dagje langer blijven. We hebben er zin in!!!
Klik voor grotere afbeelding
Vonken en vuur
De Honda CB750F van Kevin heeft wat kuren. Na enkele maanden stil te hebben gestaan, wilt dat kreng niet meer aanslaan. Wijselijk gingen we aan de slag door de accu te vervangen. Op zich wel makkelijk, maar ik ben even onhandig geweest. Terwijl Kevin geconcentreerd de positieve batterijpool aan het aansluiten was, vond ik er niets beter op dan de andere batterijpool even op de accu te koppelen. Knetter, vonk vonk, knetter. We waren er even niet goed van. Note to myself: doe dat nooit meer. Een onderbroek later was de accu correct aangesloten en probeerden we de motor in gang te krijgen. De startmotor draait, maar de motor slaat niet aan. Na herhaaldelijk proberen –!KNAL!- … zei de uitlaatpijp. Mijn onderbroeken waren deze keer al op, dus … heh … Febreze © er even bijgehaald. Ik hoop ten zeerste dat dit door slechte bougies veroorzaakt wordt. Die zullen we dan zo snel mogelijk vervangen. Verder niets opgemerkt aan deze motor. Voordat we op de baan zullen gaan, zullen we nog een klein onderhoud moeten geven: oliewissel & remvloeistof vervangen.
Tuff Tuff Aken
Op 4 februari besloten we dan maar om inkopen te doen. Patatjes, tomaatjes, komkommer, radijsjes, 2 kilo meel, boter en bakmeel. We gingen ervan uit dat we onderweg genoeg dode, doch verse, diertjes konden oprapen. Hmmmm. Kuch. Ik wijk af.
We zijn dus naar Aken getrokken op bij Louis.de wat spullen bijeen te krijgen. We hebben de meest noodzakelijke dingen kunnen inkopen: 2x EHBO kit, 2x 2l jerrycans, zijtassen (60l), grote zadeltassen (50l), bandenreparatie kitjes, spanbandjes. Daarnaast hebben we 2 benzinekacheltjes op de kop kunnen tikken.
Hier is een filmpje van ons uitstapje: http://www.youtube.com/watch?v=Z6aqvAe07vs
Heuj! Wij zijn op de goeie weg…
Meer de volgende keer!
Quote: Een hand op het stuur maak het soms minder duur.
Over & out
maandag 26 april 2010
Update 1
Wat gaat hij nu schrijven? Een welgeplaatste vraag in de winkelhaak van ons doel. We zijn al begonnen en het einde is nog steeds onbekend!
Het is ondertussen al even geleden dat jullie iets van ons hebben gehoord - waarvoor onze nederige excuses - maar we hebben toch weer vooruitgang geboekt. We kunnen niet elke stunt van Philip, elke beweging van Kevin of stomme opmerking van mij rapporteren? We zijn druk bezig met het leven dat ons weer zo snel voorbijgaat. Gisteren nog in Madrid, vandaag in een koude kamer met een 40w lamp dat het toetsenbord verwarmt. De sjaal meesterlijk over mijn schouder en een dampende chocomelk zorgen dat mijn letters niet in ijskristallen veranderen. Maar zo zijn wij nu eenmaal: hard en ongeëvenaard. Wij blijven doorgaan zodat jullie stap voor stap ons avontuur kunnen volgen.
Madrid
Gelukkig merken jullie niet dat ik eventjes weg was. Stel je voor: 20 minuten wachten op het volgend stukje tekst. Ondertussen heb ik de hond uitgehangen en de was geknuffeld. We gaan verder...
Ook bij ons heeft de Sint wat in het schoentje gestoken. Dat weten we, want hij & zijn gang hebben over heel mijn wit tapijt olievlekken achtergelaten. De rekening van 'den droogkuis' is verzonden met een kerstkaartje ... ik verdien een klets telkens ik afdwaal.
Beetje olie bij de wijn.
Philip en ik zijn bezig geweest met een oliewissel van onze motoren. Daarbij hoort ook de oliefilter de worden vervangen en dat zorgde voor enkele probleempjes. Philip heeft een oliefilter die extern aan het blok vast zit, net achter de uitlaatbochten. Op zich al een heel lastige plaats om je handen tussen te krijgen. Speciaal gereedschap had Philip niet, wel geduld. Eerst draai je de aftapbout los zodat alle olie uit het blok loopt. En lichte 'tok' volgt snel als de bout in de plastic schaal valt en voordat je het beseft volgt alle olie. Dat is dus bijna 3.4L klonterige drek met zwart-bruine kleur waar je in moet liggen vissen naar die bout, want die moet er weer in als de olie uit het blok is gelopen. Dan de oliefilter. Philip had geen grote moeilijkheden om die los te krijgen, maar weer vast krijgen is een andere zaak. Links, rechts, knie op de grond, gevloek en gepruts. Meesterlijk die vingers tussen de uitlaatbochten wringen om met het ander hand de filter vast te draaien. Klaar is Philip, maar ik niet.
Beetje olie en venijn.
Voordat Philip aan zijn oliewissel begon, was ik reeds bezig met een oliewissel. Dat is ondertussen 3 weken geleden en ik zal pas morgen klaar zijn. Dat komt omdat ik mijn aftapplug niet los kreeg. Er echt aan trekken durfde ik niet, omdat ik de draad niet wou beschadigen. Als de draad kapot is, dan kan je je bout niet meer vastmaken en dan moet je met speciaal gereedschap een nieuwe draad 'tappen'. Dan maar even ter hoogte van mijn interne oliefilter een vijs los gemaakt waardoor er toch een mooie liter pap naar buiten liep. Piotr 1 motor 1, gelijkspel en we zijn nog pas in de eerste minuten van het schouwspel. Hoe krijg ik nu de rest van de olie uit het blok? We hadden een handpompje gekocht bij auto 5. Normaal gebruik je die om benzine over te pompen, maar olie is een veel dikkere substantie. Het heeft ongeveer 5 uur geduurd voordat ik ongeveer 1 liter uit het blok had gepompt. Meer kreeg ik er niet door omdat het darmpje niet die genoeg in het blok geraakte. Ondertussen was de tussenstand een welverdiende 1 voor Piotr en 2 voor de moto. Het deksel van de oliefilter had ik ook losgemaakt en de oude oliefilter verdween in de vuilbak en nu wou ik de nieuwe oliefilter erin zetten. Blijkt toch de nieuwe dichting van het deksel niet te passen!!!!!! Ik kan mijn blok niet afsluiten zonder een nieuwe dichting omdat anders de olie er weer uit zou lekken en de oude dichting was niet herbruikbaar. Ik heb dus een nieuwe dichting besteld en die zal ik morgen ophalen. Inmiddels is het mij ook gelukt om de aftapbout los te krijgen waardoor het blok nu helemaal leeggelopen is. De aftapplug terug op zijn plaats draaien was tevens niet evident. Geloof mij, vloeken helpt. Ook heb ik mijn nieuwe teller-unit aangekregen en die heb ik zonder enige problemen kunnen monteren. Op de oude werkte de snelheidsmeter niet meer, belangrijk want flitspalen als referentie gebruiken is geen goed idee. Mijn nieuwe valbeugels zijn zowat het neusje van de zalm. Deze zullen mijn motorblok beschermen indien ik onderweg beslis om plots de grond te kussen. Piotr 5 - moto 2 and the crowd went mental.
Is de trechter zoek? Zo kan het oek!
Twie banane bij de douane.
De motoren van Kevin en Philip zijn aangekocht in het buitenland en om ze in België te kunnen inschrijven dient men een invoerverklaring te halen bij de douane. Bij zijn eerste bezoek, kreeg Philip niet de nodige papieren omdat er op zijn verkoopcontract iets doorgehaald was. Niet geldig volgens de bronstige Beierse winteraap achter het glas. Lap, nu moest de eigenaar vanuit Nederland een nieuw verkoopcontract opsturen.
De volgende was Kevin en die had geen enkel probleem om de nodige papieren te verkrijgen.
Dan was het weer aan Philip. Het was ondertussen reeds 3 weken later sinds zijn eerste bezoek. Aan het loket legde Philip eerst het papier voor dat voordien werd afgekeurd ... en wat blijkt, geen enkel probleem. Zijn kin maakte een benji-sprong en veerde weer terug. Hoor je het geknars van zijn tanden al? Zo ging het juist. Maar alé, we zijn al een stap dichter.
In de volgende aflevering.
Alvorens onze motor definitief kunnen inschrijven, moeten wij eerst bij een oldtimerclub ingeschreven zijn zodat we bij de verzekering een gunstig tarief kunnen verkrijgen. Vervolgens moeten Philip zijn banden en de mijne vervangen worden. Hou je klaar voor het gevaar, want wij komen eraan!
*Hoofdpijn: beter met 2 liter wijn, dan 2 wielen in een ravijn
We zijn nog niet zo zot!
Over & out!
Het is ondertussen al even geleden dat jullie iets van ons hebben gehoord - waarvoor onze nederige excuses - maar we hebben toch weer vooruitgang geboekt. We kunnen niet elke stunt van Philip, elke beweging van Kevin of stomme opmerking van mij rapporteren? We zijn druk bezig met het leven dat ons weer zo snel voorbijgaat. Gisteren nog in Madrid, vandaag in een koude kamer met een 40w lamp dat het toetsenbord verwarmt. De sjaal meesterlijk over mijn schouder en een dampende chocomelk zorgen dat mijn letters niet in ijskristallen veranderen. Maar zo zijn wij nu eenmaal: hard en ongeëvenaard. Wij blijven doorgaan zodat jullie stap voor stap ons avontuur kunnen volgen.
Madrid
Gelukkig merken jullie niet dat ik eventjes weg was. Stel je voor: 20 minuten wachten op het volgend stukje tekst. Ondertussen heb ik de hond uitgehangen en de was geknuffeld. We gaan verder...
Ook bij ons heeft de Sint wat in het schoentje gestoken. Dat weten we, want hij & zijn gang hebben over heel mijn wit tapijt olievlekken achtergelaten. De rekening van 'den droogkuis' is verzonden met een kerstkaartje ... ik verdien een klets telkens ik afdwaal.
Beetje olie bij de wijn.
Philip en ik zijn bezig geweest met een oliewissel van onze motoren. Daarbij hoort ook de oliefilter de worden vervangen en dat zorgde voor enkele probleempjes. Philip heeft een oliefilter die extern aan het blok vast zit, net achter de uitlaatbochten. Op zich al een heel lastige plaats om je handen tussen te krijgen. Speciaal gereedschap had Philip niet, wel geduld. Eerst draai je de aftapbout los zodat alle olie uit het blok loopt. En lichte 'tok' volgt snel als de bout in de plastic schaal valt en voordat je het beseft volgt alle olie. Dat is dus bijna 3.4L klonterige drek met zwart-bruine kleur waar je in moet liggen vissen naar die bout, want die moet er weer in als de olie uit het blok is gelopen. Dan de oliefilter. Philip had geen grote moeilijkheden om die los te krijgen, maar weer vast krijgen is een andere zaak. Links, rechts, knie op de grond, gevloek en gepruts. Meesterlijk die vingers tussen de uitlaatbochten wringen om met het ander hand de filter vast te draaien. Klaar is Philip, maar ik niet.
Beetje olie en venijn.
Voordat Philip aan zijn oliewissel begon, was ik reeds bezig met een oliewissel. Dat is ondertussen 3 weken geleden en ik zal pas morgen klaar zijn. Dat komt omdat ik mijn aftapplug niet los kreeg. Er echt aan trekken durfde ik niet, omdat ik de draad niet wou beschadigen. Als de draad kapot is, dan kan je je bout niet meer vastmaken en dan moet je met speciaal gereedschap een nieuwe draad 'tappen'. Dan maar even ter hoogte van mijn interne oliefilter een vijs los gemaakt waardoor er toch een mooie liter pap naar buiten liep. Piotr 1 motor 1, gelijkspel en we zijn nog pas in de eerste minuten van het schouwspel. Hoe krijg ik nu de rest van de olie uit het blok? We hadden een handpompje gekocht bij auto 5. Normaal gebruik je die om benzine over te pompen, maar olie is een veel dikkere substantie. Het heeft ongeveer 5 uur geduurd voordat ik ongeveer 1 liter uit het blok had gepompt. Meer kreeg ik er niet door omdat het darmpje niet die genoeg in het blok geraakte. Ondertussen was de tussenstand een welverdiende 1 voor Piotr en 2 voor de moto. Het deksel van de oliefilter had ik ook losgemaakt en de oude oliefilter verdween in de vuilbak en nu wou ik de nieuwe oliefilter erin zetten. Blijkt toch de nieuwe dichting van het deksel niet te passen!!!!!! Ik kan mijn blok niet afsluiten zonder een nieuwe dichting omdat anders de olie er weer uit zou lekken en de oude dichting was niet herbruikbaar. Ik heb dus een nieuwe dichting besteld en die zal ik morgen ophalen. Inmiddels is het mij ook gelukt om de aftapbout los te krijgen waardoor het blok nu helemaal leeggelopen is. De aftapplug terug op zijn plaats draaien was tevens niet evident. Geloof mij, vloeken helpt. Ook heb ik mijn nieuwe teller-unit aangekregen en die heb ik zonder enige problemen kunnen monteren. Op de oude werkte de snelheidsmeter niet meer, belangrijk want flitspalen als referentie gebruiken is geen goed idee. Mijn nieuwe valbeugels zijn zowat het neusje van de zalm. Deze zullen mijn motorblok beschermen indien ik onderweg beslis om plots de grond te kussen. Piotr 5 - moto 2 and the crowd went mental.
Is de trechter zoek? Zo kan het oek!
Twie banane bij de douane.
De motoren van Kevin en Philip zijn aangekocht in het buitenland en om ze in België te kunnen inschrijven dient men een invoerverklaring te halen bij de douane. Bij zijn eerste bezoek, kreeg Philip niet de nodige papieren omdat er op zijn verkoopcontract iets doorgehaald was. Niet geldig volgens de bronstige Beierse winteraap achter het glas. Lap, nu moest de eigenaar vanuit Nederland een nieuw verkoopcontract opsturen.
De volgende was Kevin en die had geen enkel probleem om de nodige papieren te verkrijgen.
Dan was het weer aan Philip. Het was ondertussen reeds 3 weken later sinds zijn eerste bezoek. Aan het loket legde Philip eerst het papier voor dat voordien werd afgekeurd ... en wat blijkt, geen enkel probleem. Zijn kin maakte een benji-sprong en veerde weer terug. Hoor je het geknars van zijn tanden al? Zo ging het juist. Maar alé, we zijn al een stap dichter.
In de volgende aflevering.
Alvorens onze motor definitief kunnen inschrijven, moeten wij eerst bij een oldtimerclub ingeschreven zijn zodat we bij de verzekering een gunstig tarief kunnen verkrijgen. Vervolgens moeten Philip zijn banden en de mijne vervangen worden. Hou je klaar voor het gevaar, want wij komen eraan!
*Hoofdpijn: beter met 2 liter wijn, dan 2 wielen in een ravijn
We zijn nog niet zo zot!
Over & out!
Inleiding
Waar te beginnen? Er zijn zoveel letters die ik kan omtoveren in woorden. Maar zullen woorden wel genoeg zijn om alles te kunnen vertellen? Dit is niet enkel een verhaal, maar ook een gevoel voor passie. Ik ga u zo goed mogelijk het beeld meegeven van ons verhaal. Duik mee in mijn gedachten en voel de moleculen in jouw lichaam bubbelen.
Daar gaan we...
De oerknal of het ontstaan zoals ze het noemen
Ja die knal was er wel degelijk. Ongeveer een jaar geleden ontstond er bij mij het idee om met een motor op reis te gaan. Het zou niet zomaar mijn motor worden en het zou niet zomaar en reis zijn. Ik dacht om naar Kroatië te rijden op een brik, een klassieker. Ik sprong op mijn toenmalige blonde jonkvrouw, heu hengst bedoel ik, en ik reed naar Nijmegen. Daar stond een oude Honda CB550F uit 1977. Optisch was het een krel. Een niemandskind, de wrat op je oog. Ik moest ze hebben! Zo gedaan.
Het duurde niet lang vooraleer ik dat ding helemaal uiteen had gehaald. De naftbak was een klomp roest dat ik helemaal heb ontroest en herspoten. Maar de vreugde was van korte duur. Kort hierna moest ik aanhoren hoe mijn reismakker zich terugtrok uit het project. Mijn budget was helemaal geslonken en op school ging het niet zo goed. Ik schoof het project opzij en de moto verdween in dozen. Nog steeds ligt het machinetje droog en warm te wachten op de dag dat het weer knalletjes mag verwerken in haar hart terwijl warme uitlaatgassen haar tedere uitlaten strelen, handen op de erogene... oh oeps we wijken af.
Tot plots eind oktober 2009. Als ik het mij nog goed kan herinneren was het een koude herfstdag. Mijn shift zat er bijna op en samen met Philip was ik nog de werkvloer aan het opkuisen. Ik schuif uit. Boem! Bang! Weeral een knal ... hee dat ken ik van ergens, en toen was het te laat. Alsof een onweer in mijn hoofd uitbarstte, zo vlogen de neuronen door mijn hersenpan en toen ... "Philip. Wat denk je van een reis met de moto?" ... "Maar niet met onze motoren. Neen, we kopen oude motoren voor een paar honderd euro en daarmee gaan we op reis. Net zoals Joe Bar Team, net als de echte elefanten". Je moet je inbeelden dat er op dat moment een parallelle reactie ontstond op ons gezicht. Honderden onzichtbare vuurvliegjes verlichtten onze ogen en trokken aan die glimlach!
Maar wie zijn jullie?
En cliché zijn we alvast niet. Niet de doorgewinterde veertiger met een ontspoord levensverhaal op zoek naar de vallende ster in de hutsepot voor zich. Wij zijn Kevin, Philip en ik, Piotr. Drie jonge twintigers die iets willen doen dat weinigen op onze leeftijd hebben kunnen doen. Kevin en ik zijn de meest ervaren motormuizen. Ik heb er reeds vijf jaar op zitten en Kevin vier. Philip heeft niet zo veel motorervaring, maar hij is een verstandige gast die lang hiervoor nog met een motodax de banen van het Antwerpse onveilig maakte.
Bedachtzaam, zot en avontuurlijke ingesteldheid zullen zorgen dat we het tot een goed einde zullen brengen.
De ploegopstelling
Enkele dagen geleden zijn we gaan shoppen. Niet met de dames, niet met de mama. We trokken Nederland in met een camionette op zoek naar geschikte klassiekers. We hadden 'Fik' bij ons, een geweldige kerel met kennis van zaken. Eerst reden we naar Rotterdam om een mooie Honda CB750F Bol d'or uit 1984 te bekijken. De motor startte feilloos maar de vierde cilinder verbruikte olie bij een koude start. Witte rook uit de uitlaatpijp en uitlaatklep gaf dit aan maar verder echt tip top. Fik gaf groen licht en het geld werd op tafel gesmeten.Kevin had zijn moto al.
Vervolgens was het mijn beurt. Ja, mijn beurt zat in Westzaan op mij te wachten. Dat is zowat 160 km ten noorden van Rotterdam. De aankomsttijd werd steeds later en later door die files rond Amsterdam. Uiterst onaangenaam maar ik wou mijn Bol d'Or uit 1981 echt zien, hij zag er zo mooi uit op foto... op foto. De moto bleek helemaal afgeleefd te zijn. Een korte inspectie van fik en 50 rotaties van de nokkenas later werd de moto afgekeurd. Het was een wrak met een gebroken aandrijfstang van de 1e cilinder. Dat was enorm balen voor mij. We moesten verder, hup die camionette in en snel snel naar Hengelo, 230 km verderop. De Honda CBX750F uit 1985 die daar op Philip zat te wachten was prachtig! Een deukje in de tank, maar de motor liep enorm goed. De zilverkleurige hond kwispelde als een naaimachine in overtoeren. Heel mooi geluid.
Moto's opgeladen en we gingen naar huis met een Piotr die zo sip keek als een wandtapijt met groen bloemenmotief.
Niet getreurd lezers, ik vond mijn goesting enkele dagen later. Een Suzuki GS750ES uit 1983. Er is wel een beetje meer werk aan dan aan de moto's van de 2 andere mannen, maar ik hoef dan ook geen motor in te voeren.
Kevin de witte roker: Honda Bol d'Or 1984
Philip de vlotte aspirant: Honda CBX750F 1985
Piotr de overloper: Suzuki GSX750ES 1983
Waddist naa ?
Het wordt een reis door europa met 3 bikkels op drie brikken. Young and old in the mix!
Er bestaat al een ruwe planning van ons avontuur en die gaat als volgt:
Begin juli 2010 vertrekken wij richting Frankrijk en flirten met de grens van Duitsland. Na deze zwoele beproeving willen wij Monaco aandoen om richting de Dolomieten in te trekken. Van west naar oost door Italië naar de kust van Slovenië om die vervolgens helemaal af te likken tot in Kroatïe. Op de terugweg dansen wij de tango met enkele gekende bergpassen in Oostenrijk en Zwitserland zodat we weer in Duitsland aankomen en ons weder verzoenen met België.
Tijdens deze hele zwoele verkrachting van de motorziel en passie zullen we enkel in onze tent slapen. Soms zal dit een camping zijn, maar in nood zullen we wildkamperen. Nu moet ik ook zeggen dat wij zeker een keer of 3 een hostel zullen opzoeken om even ons teder lichaam rust te gunnen.
Gulle sponsors zijn altijd welkom in deze tijden van crisis. Van theepotje tot een centje.
Facebook GROEP
Website
Abonneren op:
Reacties (Atom)