Tijdens het verlangd weekend van 19 mei zijn wij (Philip en ik) erop uit getrokken richting Normandië ... het land der NOOOORMAANNEEEN. Klinkt gruwelijk, maar dat was het niet hoor. Normandië staat beter bekend als de plek die op 6 juni 1944 de hel werd. Kevin werd daags voordien onwel en moest forfait geven.
Philip was reeds donderdag vertrokken met zijn kameel, uch, BMW R1200 GS. Deze tourbuffel was keurig volgeladen met allerlei gerief. Van pantys tot zonnepanelen. Philip was er zeker klaar voor. De eerste dag bezocht Philip meteen Mont St. Michel en reisde terug richting Bayeux waar wij onze Chambre d'Ôtes hadden geboekt.
Vrijdag was het mijn beurt om de kleine tocht te ondernemen. Ik moet zeggen, ik had wel wat stress. Mijn hartslag naderde de begrenzer en ik kon niet stoppen met denken aan het feit dat ik in panne zou vallen. Wat een tering-gevoel om zo te vertrekken. Negen uur op de klok en ik was weg. Netjes de autostrade tot in Oostende. Oostende? Ik had mij verkeken op een hoop schoon volk en miste mijn afslag. Ik was meteen gedwongen om richting Veurne te rijden. Wel in goed gezelschap. Toen ik achter Veurne een of ander dorp, gehucht binnenreed, begon de motor heftig te bokken. Ongelooflijk irritant en zeker ongezond voor al dat kindergeld. Rodeo op twee wielen en geen zachte kussens om op te vallen. Ik zette mij snel aan de kant en demonteerde al mijn bagage om te kijken wat er scheelde. Niets te zien natuurlijk. Nu kreeg ik ademnood. Zweet werd stoom en mijn harstlag viel stil. Zal ik nog verder rijden of keer ik terug? Zo dapper / lomp (kies het juiste) dat ik ben, ben ik maar doorgereden richting Honfleur. De gps-kabel had het begeven onder de doorgedraaide spanningsregelaar, dus ik had maar 3 uur batterij op de gps. Ai ai ... gelukkig kende ik de weg tot aan Cap Gris Nez nog. Terwijl ik naar de autostrade pruttelde, deed de motor niet meer naar. Gelukkig maar. Ongeveer tachtig kilometer achter de Franse linies kwam ik het bord met Calais / Les Caps tegen. Dat is het! Daar eet ik mijn lunch en bezoek het geschut van Batterie Todt.
Dag drie was ook wel de moeite. Wij vertrokken bij onze Chambre d'Ôtes bij warm ochtendweer, maar na 5 kilometer gereden te hebben richting Omaha beach kwam de mist steeds harder opzetten. Op het strand zelf was er weinig te zien door de mist. We beslisten dan maar om naar de Omaha Beach Memorial te rijden. Je wordt er echt stil van als je al die gedenkstenen ziet. Het doet iets met jou. Ik zou het kunnen beschrijven als een gevoel van verdriet en dankbaarheid. Als je verder de kustlijn volgt kom je de andere stranden tegen en onderweg zijn er genoeg stellingen van de ouder 'Atlantic Wall'. Geen tijd om te treuzelen want om 18 uur worden wij in de Ardennen verwacht voor een barbecue ... ha ... ha .. het was reeds 16u ... dat ging nooit lukken. Direct de payage op en knallen maar. 600 Km binnen 6 uur afgelegd. Waarvan de laatste 30km langs donkere wegen waar geen verlichting schijnt te branden. Gelukkig hield de gps het net lang genoeg vol om ons lang Parijs te loodsen. Dat is daar een ware hel om door te raken. Ik durf wedden dat het op kaart niet zo simpel was geweest.De barbecue hadden wij niet gehaald, maar daags nadien was er wel een heerlijk ritje voor door de bochtige wegen van de Ardennen. In het begin waren wij beiden nogal onwennig, maar vlug konden we het tempo volgen als geen ander. Ik reed perongeluk een stuk van mijn bot eraf en raakte met de valbescherming van de motor de grond. Was me dat verschieten.
Het was een geslaagd weekend vol zon en vreugde!
Filmpjes:
http://www.youtube.com/watch?v=ZeD8dN9IoC8
http://www.youtube.com/watch?v=Pgm77QRcWws&feature=related
Foto's zijn te bekijken op onze facebook pagina!
Goed nieuws
Kevin heeft vandaag zijn papieren ontvangen voor de motor. Aanstaande maandag mag hij zijn nummerplaat gaan halen bij de DIV!!!! Whooeeehoooo! Gewldig! Nu ben ik al zeker niet alleen met mijn oude motor! Het komt allemaal nog in orde. Philip heeft ook een uitnodiging gekregen tot betaling van de DIV, dat betekent dat hij na de betaling ook zijn papieren zal krijgen voor zijn kras oudje!!! We raken misschien nog klaar voordat we vertrekken op 29 juni!
Slecht nieuws
Mijn rode draak heeft gisteren de geest gegeven. Na een kleine kilometer rijden is hij na wat bokken stilgevallen. Verder gaf hij geen kik meer. Ik wacht verder af wat de garage zegt ....
Over & out


Geen opmerkingen:
Een reactie posten